Gastenboek

Het dak ging eraf in Rijswijk. Jij genoot, maar ik ook. Top band, top zanger. X.

Vandaag hier in Vlaanderen op Radio 2 een hele positieve beschrijving hoe men als fan de stukken en muzikale begeleiding bij de concerten van Rob ervaart. Dat weten wij al lang en daarom blijven wij hem ook trouw. Als passionele artistieke zanger weet hij zijn publiek te raken met die warme herkenbare stem, mooier dan ooit, bedankt voor dit mooie werk Vlaanderen draagt U op handen

Hoi Rob ik had je nog nooit live gezien, maar vanavond in Vlierden heb ik erg genoten van je geweldige optreden! Je liedjes hebben mij en ook gezinsleden erg geholpen in moeilijke tijden! Dank voor je muziek en geweldig dat je ook nog zelfspot hebt! Super! Je liedje zo zal het zijn koester ik enorm vanwege de begrafenis van mijn overleden moeder: het is zo’n mooie tekst! En je zingt het met gevoel. Dankjewel en nog veel plezier in je optredens.

Lieve Rob jammer dat je stopt met optreden en suc6 met je parkinson Gr van Julian Meijs uit helmond

Wat heb ik genoten voorbije zaterdag, vanop de laatste rij parterre... genieten... genieten.. genieten.. Dank jullie wel voor de zoveelste opkikker! Groetjes Katrien

wens je alle goeds toe met je dierbaren voor 2020 met toch zo je concerten, hoop er weer bij te zijn. heb al je cd dvd en concerten bijgewoond, geweldig.

Ik wil jullie alvast fijne dagen wensen en ee gelukkig en gezond 2020 ik heb je op je verjaardag een brief gestuurd maar ik zie dat niet terug op de gastenboek ik hoop dat je een leuke verjaardag gehad heb ik zie je in maart Rob ok ben alzo lang fan van jou en je muziek is altijd mooi je zingt heel mooi ik hoop dat je nog heel lang blijft zingen al 49 jaar ben ik fan van jou liefs Caroline

Beste Rob, Van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Ik wens je nog vele jaren samen met je geliefden! Met vriendelijke groet, Anne

Lieve Rob, van harte Gefeliciteerd met je verjaardag. Vier je dag samen met je geliefden. Xx

Beste Rob, Ik was 16 jaar toen ik voor het eerst, samen met mijn mama, naar een concert ( de reiziger) van jou ging kijken in de Elizabethzaal in Antwerpen. Ik had dit cadeau gekregen voor mijn verjaardag. Ik zie je nog opkomen in je witte linnen pak en een bleke hoed. Nu meer als dertig jaar later gaan we nog bijna jaarlijks naar een concert van jou. Ik denk dat we bijna geen enkel jaar hebben overgeslagen. Op 11 januari zijn we van de partij in de Elizabethzaal in Antwerpen. Nu je jammer genoeg ziek bent, en er stilletjes aan een einde zal komen aan je prachtige optredens, zie ik het concert in de Elizabethzaal als een symbolisch afscheid van iets dat ik al die jaren samen met mijn mama heb gedeeld. Ik heb altijd enorm genoten van je prachtige teksten en warme stem. Ik zou het wel leuk vinden om samen met jou en haar op de foto te staan. Dit is iets waar we nog niet toe zijn gekomen maar het zou me een enorm plezier doen om dit als blijvende herinnering te hebben. Katie

Hoi Rob, ff een klein verzoekje voor morgen in de Vest.... Het lied: '7 dagen'..... Zoooo mooi👍 Groeten: Carina de Wit

2351 EK Leiderdorp e-mail: stemmartijn@gmail.com tel: 071-5413242 b.g.g. 06-29073145 De avonturen van een P-patiënt, Hoe was het ook alweer? Oh ja, ik heb Parkinson en verder totaal de weg kwijt, althans zat in stoel te staren naar een tv scherm waar de regel ‘u luistert nu naar radio vier’ langzaam van rechtsboven naar linksonder verschoof. Spannende televisie. Het trillen van mijn rechterhand was langzaam overgegaan in schudden van de hele arm. Vermoeiend, nee doodvermoeiend, lastig, maar vooral moe. Na het opstaan direct weer willen slapen, moe, hondsmoe. Al met al een reuze gezellige van alle-markten-thuis-patiënt. Neuroloog opperde , Deep Brain Stimulation (dbs) en verwees mij naar LUMC, de prof zelf. Na diverse testen , fysiek en neuro-psychologisch, werd ik goed bevonden de operatie te ondergaan. Wachttijd ongeveer 6 maanden tenzij er binnen die tijd tumoren of andere vreselijke zaken zich bij mijn concurrenten zouden manifesteren. Uiteindelijk kreeg ik na 4 maanden de oproep. Nadat ik al mijn Voodoo poppetjes had opgeruimd werd operatie DBS begin september 2012 ingepland. Het afbouwen van de medicatie was een hele belevenis. 2 weken van te voren steeds wat minder anti tril en P. en verslechtering van de situatie. Zondag naar het ziekenhuis gestuiterd en maandag operatie. 6 Uur in de ochtend reveille door 2 montere broeders uit dûhhaag. Het kan erger. Ik had mij voor de operatie voorbereid door middel van ontspanningsoefeningen, zodat ik niet in een stresssituatie zou belanden als er bijvoorbeeld het volgende zal geschieden: ijzeren frame op het hoofd gemonteerd waarbij de oren als ijkpunt worden gebruikt door het goed vastdraaien van, althans zo lijkt het, twee lijmklemmen. Het gevoel dat zo meteen je hele hersenpan de lucht in wordt geblazen is gelukkig tijdelijk en wordt vervangen door 4 stelschroefjes die net diep genoeg in je schedel worden gedraaid om er 6 maanden nadien nog regelmatig aan herinnerd te worden. Oh ja, een pronte verpleegkundige werd mij toegewezen om verder de gehele dag niet van mijn zijde te wijken en langs de lijn verslaggeving te doen van de voortgang van het geheel en te waarschuwen dat het volgende wel een beetje pijnlijk “AU”, of best wel pijn kan doen. Tip voor chirurg: begin niet te snijden, hakken en boren voordat de gehele plaatselijke narcose is ingewerkt. Waarvoor dank namens de velen die nog moeten. Terzijde, dit geldt ook voor tandartsen. Ongeveer half 8 in processie richting MRI scan al waar wederom een totale dwars doorsnede en wat al niet meer van mijn hersenen gemaakt wordt, met dien verstande dat er ook op dezelfde foto een soort van planetaire kaart met diverse ijk- en referentiepunten wordt meegenomen zodat de chirurg zijn weg kan vinden in de grijze brei waar het allemaal om te doen is. DBS in het kort wil zeggen het plaatsen van twee elektrodes op dusdanige manier dat wanneer deze onder spanning gezet worden, de tril verdwijnt en als het meezit ook de apathie. Ook de kans dat het spraakcentrum wat nieuwe peut krijgt om te functioneren, “Liesje leerde Lotje lopen langs de lange lindelaan “’ en allemaal zonder dubbele tong. Het idee om 6 uur geheel bij kennis in je hoofd te laten peuren en allerlei testvragen te beantwoorden heeft mij gek genoeg nooit echt beziggehouden tot ver na de operatie toen ik het gehele proces enigszins kon overzien. Uiteindelijk heb ik nu twee elektrodes in mijn brein, een batterij in mijn borst voor de voeding en een kabeltje net onder de huid om een en ander te verbinden. Als gadget nog een remote control voor de Aan/Uit functie en eventueel bijstellen van het voltage. Martijn Prins (1957) Geachte Rob, Hierbij ter lering en vermaak een klein episel (esipsel, of iets dergelijks.). Stekte en weg met de geraniums Al jaren als P-patiënt te tobben, houd ik mij bezig met her/ vertalingen van voornamelijk Engelse popsongs naar het Nederlands toe zonder te vervallen in clichés. Gaarne zou ik u op een of andere manier willen ontmoeten om u mijn repertoire te tonen. Uit dit repertoire blijkt mijn liefde voor de Kinks. In de hoop uw interesse te hebben gewekt, Met muzikale groet, Martijn Prins Mauritsstaete 12 2351 EK Leiderdorp e-mail: stemmartijn@gmail.com tel: 071-5413242 b.g.g. 06-29073145 De avonturen van een P-patiënt, Hoe was het ook alweer? Oh ja, ik heb Parkinson en verder totaal de weg kwijt, althans zat in stoel te staren naar een tv scherm waar de regel ‘u luistert nu naar radio vier’ langzaam van rechtsboven naar linksonder verschoof. Spannende televisie. Het trillen van mijn rechterhand was langzaam overgegaan in schudden van de hele arm. Vermoeiend, nee doodvermoeiend, lastig, maar vooral moe. Na het opstaan direct weer willen slapen, moe, hondsmoe. Al met al een reuze gezellige van alle-markten-thuis-patiënt. Neuroloog opperde , Deep Brain Stimulation (dbs) en verwees mij naar LUMC, de prof zelf. Na diverse testen , fysiek en neuro-psychologisch, werd ik goed bevonden de operatie te ondergaan. Wachttijd ongeveer 6 maanden tenzij er binnen die tijd tumoren of andere vreselijke zaken zich bij mijn concurrenten zouden manifesteren. Uiteindelijk kreeg ik na 4 maanden de oproep. Nadat ik al mijn Voodoo poppetjes had opgeruimd werd operatie DBS begin september 2012 ingepland. Het afbouwen van de medicatie was een hele belevenis. 2 weken van te voren steeds wat minder anti tril en P. en verslechtering van de situatie. Zondag naar het ziekenhuis gestuiterd en maandag operatie. 6 Uur in de ochtend reveille door 2 montere broeders uit dûhhaag. Het kan erger. Ik had mij voor de operatie voorbereid door middel van ontspanningsoefeningen, zodat ik niet in een stresssituatie zou belanden als er bijvoorbeeld het volgende zal geschieden: ijzeren frame op het hoofd gemonteerd waarbij de oren als ijkpunt worden gebruikt door het goed vastdraaien van, althans zo lijkt het, twee lijmklemmen. Het gevoel dat zo meteen je hele hersenpan de lucht in wordt geblazen is gelukkig tijdelijk en wordt vervangen door 4 stelschroefjes die net diep genoeg in je schedel worden gedraaid om er 6 maanden nadien nog regelmatig aan herinnerd te worden. Oh ja, een pronte verpleegkundige werd mij toegewezen om verder de gehele dag niet van mijn zijde te wijken en langs de lijn verslaggeving te doen van de voortgang van het geheel en te waarschuwen dat het volgende wel een beetje pijnlijk “AU”, of best wel pijn kan doen. Tip voor chirurg: begin niet te snijden, hakken en boren voordat de gehele plaatselijke narcose is ingewerkt. Waarvoor dank namens de velen die nog moeten. Terzijde, dit geldt ook voor tandartsen. Ongeveer half 8 in processie richting MRI scan al waar wederom een totale dwars doorsnede en wat al niet meer van mijn hersenen gemaakt wordt, met dien verstande dat er ook op dezelfde foto een soort van planetaire kaart met diverse ijk- en referentiepunten wordt meegenomen zodat de chirurg zijn weg kan vinden in de grijze brei waar het allemaal om te doen is. DBS in het kort wil zeggen het plaatsen van twee elektrodes op dusdanige manier dat wanneer deze onder spanning gezet worden, de tril verdwijnt en als het meezit ook de apathie. Ook de kans dat het spraakcentrum wat nieuwe peut krijgt om te functioneren, “Liesje leerde Lotje lopen langs de lange lindelaan “’ en allemaal zonder dubbele tong. Het idee om 6 uur geheel bij kennis in je hoofd te laten peuren en allerlei testvragen te beantwoorden heeft mij gek genoeg nooit echt beziggehouden tot ver na de operatie toen ik het gehele proces enigszins kon overzien. Uiteindelijk heb ik nu twee elektrodes in mijn brein, een batterij in mijn borst voor de voeding en een kabeltje net onder de huid om een en ander te verbinden. Als gadget nog een remote control voor de Aan/Uit functie en eventueel bijstellen van het voltage. Martijn Prins (1957) Martijn Prins (1957) De avonturen van een P-patiënt, Hoe was het ook alweer? Oh ja, ik heb Parkinson en verder totaal de weg kwijt, althans zat in stoel te staren naar een tv scherm waar de regel ‘u luistert nu naar radio vier’ langzaam van rechtsboven naar linksonder verschoof. Spannende televisie. Het trillen van mijn rechterhand was langzaam overgegaan in schudden van de hele arm. Vermoeiend, nee doodvermoeiend, lastig, maar vooral moe. Na het opstaan direct weer willen slapen, moe, hondsmoe. Al met al een reuze gezellige van alle-markten-thuis-patiënt. Neuroloog opperde , Deep Brain Stimulation (dbs) en verwees mij naar LUMC, de prof zelf. Na diverse testen , fysiek en neuro-psychologisch, werd ik goed bevonden de operatie te ondergaan. Wachttijd ongeveer 6 maanden tenzij er binnen die tijd tumoren of andere vreselijke zaken zich bij mijn concurrenten zouden manifesteren. Uiteindelijk kreeg ik na 4 maanden de oproep. Nadat ik al mijn Voodoo poppetjes had opgeruimd werd operatie DBS begin september 2012 ingepland. Het afbouwen van de medicatie was een hele belevenis. 2 weken van te voren steeds wat minder anti tril en P. en verslechtering van de situatie. Zondag naar het ziekenhuis gestuiterd en maandag operatie. 6 Uur in de ochtend reveille door 2 montere broeders uit dûhhaag. Het kan erger. Ik had mij voor de operatie voorbereid door middel van ontspanningsoefeningen, zodat ik niet in een stresssituatie zou belanden als er bijvoorbeeld het volgende zal geschieden: ijzeren frame op het hoofd gemonteerd waarbij de oren als ijkpunt worden gebruikt door het goed vastdraaien van, althans zo lijkt het, twee lijmklemmen. Het gevoel dat zo meteen je hele hersenpan de lucht in wordt geblazen is gelukkig tijdelijk en wordt vervangen door 4 stelschroefjes die net diep genoeg in je schedel worden gedraaid om er 6 maanden nadien nog regelmatig aan herinnerd te worden. Oh ja, een pronte verpleegkundige werd mij toegewezen om verder de gehele dag niet van mijn zijde te wijken en langs de lijn verslaggeving te doen van de voortgang van het geheel en te waarschuwen dat het volgende wel een beetje pijnlijk “AU”, of best wel pijn kan doen. Tip voor chirurg: begin niet te snijden, hakken en boren voordat de gehele plaatselijke narcose is ingewerkt. Waarvoor dank namens de velen die nog moeten. Terzijde, dit geldt ook voor tandartsen. Ongeveer half 8 in processie richting MRI scan al waar wederom een totale dwars doorsnede en wat al niet meer van mijn hersenen gemaakt wordt, met dien verstande dat er ook op dezelfde foto een soort van planetaire kaart met diverse ijk- en referentiepunten wordt meegenomen zodat de chirurg zijn weg kan vinden in de grijze brei waar het allemaal om te doen is. DBS in het kort wil zeggen het plaatsen van twee elektrodes op dusdanige manier dat wanneer deze onder spanning gezet worden, de tril verdwijnt en als het meezit ook de apathie. Ook de kans dat het spraakcentrum wat nieuwe peut krijgt om te functioneren, “Liesje leerde Lotje lopen langs de lange lindelaan “’ en allemaal zonder dubbele tong. Het idee om 6 uur geheel bij kennis in je hoofd te laten peuren en allerlei testvragen te beantwoorden heeft mij gek genoeg nooit echt beziggehouden tot ver na de operatie toen ik het gehele proces enigszins kon overzien. Uiteindelijk heb ik nu twee elektrodes in mijn brein, een batterij in mijn borst voor de voeding en een kabeltje net onder de huid om een en ander te verbinden. Als gadget nog een remote control voor de Aan/Uit functie en eventueel bijstellen van het voltage. Martijn Prins (1957)

Dag Rob, Gisteren Pauw gezien. Ik heb ook Parkinson. Rob je houdt niet van sporten en bewegen zeg je, maar ik weet zeker dat je van dansen houdt! De beste tak van sport en medicijn voor deze kwaal. Wil je meer weten, neem contact met me op dan verwijs ik je door. Hartelijke groet, Margriet

Lieve rob. Bedankt voor je liedjes. De gevoelige snaren. En natuurlijke de prachtige momenten dat ik helemaal uit mijn dak ging. Ik zal nooit meer de eerste keer vergeten toen ik je hoorde zingen in 1987 in haarlem. Nu geniet ik al 23 jaar in tilburg van je nummers. Vooral van het mooiste nummer naomi zo heet onze dochter. Bedankt rob voor het is nooit te laat hulpeloos voor jou En vele vele mooue nummers ga je missen Kus uit tilburg tot in mei