Na de oorlog ben ik weggegaan
gewoon lopend, uit dat kamp vandaan
ach meneer, je kijkt liever niet om, nooit meer om

In Boulogne vond ik toen een baan
in ’t dok, ik zag schepen gaan
in de zee van vrijheid
waar geen eind aan komt

Iets in mij is zo sterk
als water op steen
iets in mij vindt een weg
door elke storm heen

Ik ben tien jaar op de vaart geweest
bottelier, maar ik dronk zelf ’t meeste
van Ceylon naar Dover
ik kom nooit thuis, waar ik ook kom

Hier in Holland ken ik niemand meer
dit tehuis, hier blijf ik niet meneer
voor een stille dood
ben ik nog steeds te jong

Iets in mij is zo sterk
als water op steen
iets in mij vindt een weg
door elke storm heen

In mijn jeugd ligt alles wat ik wil
maar de tijd, meneer die staat niet stil
die vergeet geen dag
maar keert toch nooit meer,
nooit weer om